กลิ่นหยาดฝนในเดือนมีนานั้นพาให้ใจเหงา กลิ่นดอกไม้รัญจวนนั้นชวนให้นึกถึงวันเก่าจิ้งหรีดร้องระงมช่างสมกับคืนที่ปวดร้าวฉันเหงาเหลือเกินคิดถึงเธอนั่งพร่ำเพ้อมองดาวดวงนั้นก็ยังคงส่องแสงไม่เปลี่ยนแปลงจากวันที่เราเคยมีกันอยู่แต่วันนี้ตัวเธอหายไปที่ใดก็ไม่รู้ฝากอ้อนวอนดวงดาวดวงนั้นให้ตามและเฝ้าดูอากาศมันร้อนแต่ฉันเองกับหนาวเหน็บยังเก็บเธอเอาไว้ข้างในหัวใจโดยฉันเองยังไม่รู้จากลากันมาก็เนิ่นนานแต่ฉันยังคงฝันอยู่ถึงวันที่ได้รู้ว่ารักเธอเป็นเช่นไร กลิ่นวานิลลาที่ทาบนปากนั้น กลิ่นความหอมของยาสีฟัน ที่เธอเคยใช้ส่วนใดที่หวานในตัวของเธอฉันเองยังจำได้ จะเก็บเธอไว้ข้างในหัวใจ ไม่มีวันลบเลือน จะเก็บเธอไว้แม้นานเท่าไรไม่มีวันลบเลือน