เรื่องเศร้าไม่รู้จบ ตอน..จดหมายจากต้นไม้

เรื่องเศร้าไม่รู้จบ ตอน..จดหมายจากต้นไม้

คุณเคยรักคนที่เขายังไม่พร้อมจะหยุดไหม
เขาอยู่ตรงนี้กับคุณ แต่หัวใจเขามองไปข้างหน้า มองผ่านเลยคุณไปเสมอ

ในบรรดาเพลงของตัวเอง จดหมายจากต้นไม้เป็นเพลงที่ผมรักมากที่สุดเพลงหนึ่ง ทั้งๆที่ผมไม่ได้เป็นคนแต่งเอง ผมเคยเขียนที่มาที่ไปของเพลงนี้สั้นๆเมื่อนานมาแล้ว แต่จริงๆเพลงนี้มีหลากหลายแง่มุมที่อยากมาเล่าให้ฟังกันยาวๆครับ

จริงๆแล้วจุดเริ่มต้นของเพลงนี้ มาจากเพลงของพี่แอม เสาวลักษณ์
ชื่อเพลงว่า ขอบฟ้าไม่มีจริง
เป็นเพลงเศร้าที่ผมชอบมากๆเพลงหนึ่ง
เพลงเล่าถึงนกน้อยที่พยายามบินไปให้สุดขอบฟ้า
เปรียบดังคนที่พยายามวิ่งไล่ตามความฝันอย่างสุดชีวิต
เพียงเพื่อจะพบว่า ขอบฟ้าไม่มีอยู่จริง ความฝันไม่เป็นจริง
และขอเพียงใครคนนึง เป็นกิ่งไม้ให้เกาะพักพิงยามเหนื่อย
หวังว่าเธอจะเป็นกิ่งไม้ให้ฉันได้ไหม

มันเป็นเพลงเศร้าที่สวยงามมาก
แต่บางครั้งที่ฟัง ผมจะแอบคิดถึงกิ่งไม้กิ่งนั้น
นึกถึงภาพต้นไม้ใหญ่
ที่ให้นกผู้ผิดหวังได้เกาะพักเหนื่อย
มีรากที่หยั่งลึกมั่นคง
มีร่มเงาบังแดด ให้ความร่มเย็น
เป็นที่พักกายพักใจให้นกได้รู้สึกอบอุ่นปลอดภัย

ไม่ต่างอะไรกับชายผู้มีรักแท้จริงใจ
ที่พร้อมจะลงหลักปักฐานสร้างครอบครัว
มีทุกอย่างที่มั่นคง สามารถดูแลคนที่เขารักได้
แต่คนที่เขาหลงรัก กลับเป็นนกที่ยังอยากบินไปสุดขอบฟ้า
ไม่ใช่นกที่อยากสร้างรังบนต้นไม้ใหญ่
เป็นเพียงนกที่มาเกาะพักเหนื่อยชั่วครู่
และจะบินไปตามฝันที่ขอบฟ้าเมื่อมีเรี่ยวแรงกลับคืน

ต้นไม้ต้นนั้นจะรู้สึกอย่างไรนะ
เมื่อต้องมองนกน้อยที่มันหลงรัก บินจากไปจนลับตา
บินจากต้นไม้ไป ไม่ใช่เพราะว่าต้นไม้ไม่ดี
แต่สิ่งที่นกน้อยต้องการนั้นไม่ใช่การสร้างรัง
แต่เป็นการบินไปคว้าฝันที่เลื่อนลอยตรงขอบฟ้า
ต้นไม้ไม่สามารถติดตามนกน้อยไปได้
รากแก้วของมันหยั่งลึกลงดิน

ถ้าเราพร้อมจะหยุดกับใครสักคน พร้อมจะมีครอบครัวกับเขา
แต่เขายังอยากจะพุ่งทะยานไปข้างหน้า
มีฝันมากมายที่อยากไขว่คว้า มีความท้าทายรออยู่ในดวงตา
เราก็ได้แต่ปล่อยเขาไป ทั้งๆที่ในใจจะแสนเจ็บช้ำ
แสนจะไม่เข้าใจ แต่สุดท้ายก็ต้องยอมรับ

ผมอยากเขียนเพลงให้ต้นไม้ต้นนั้น
อยากให้ต้นไม้เขียนจดหมายถึงนกน้อย
อยากรู้ว่านกน้อยยังสบายดีอยู่ไหม
หลังจากที่บินไปไกลแล้ว ใกล้ถึงฝันหรือยัง
อยากให้นกน้อยรู้ ว่าต้นไม้ไม่เคยลืม
และมีความสุขทุกครั้งที่ได้นึกถึงวันเหล่านั้น
ที่เคยให้ร่มเงาแก่นกน้อยได้พักพิง
แม้จะเป็นเวลาชั่วคราวก็ตาม
ต้นไม้ได้แต่หวังว่า ในคืนนี้ที่นกน้อยเหน็ดเหนื่อย
คงมีกิ่งไม้สักกิ่งให้เกาะพักนอนอย่างมีความสุข
แม้กิ่งก้านนั้นจะเป็นของต้นไม้ต้นอื่นก็ตาม

ผมเข้าใจความรู้สึกของต้นไม้ต้นนั้น
ผมเข้าใจคนที่เคยเจอเรื่องแบบนี้
เพราะผมก็เคยเจอเหมือนกัน
บางครั้งการที่เรารักใคร หวังดีกับใครมากๆ
มีทุกอย่างพร้อมในทุกๆด้าน
ก็ไม่ได้แปลว่าเขาจะรับรักเราเสมอไป

ของบางอย่างที่เราคิดว่ามีค่า
มันอาจจะไม่มีค่าสำหรับคนอื่นก็ได้
จักรวาลทั้งจักรวาลของเรา
อาจมีค่าแค่ฝุ่นผงในสายตาบางคนก็ได้
ทั้งชีวิตที่เราทุ่มให้ใครสักคนไป
มันอาจไม่มีความหมายกับเขาเลยก็ได้

เช่นเดียวกับต้นไม้ใหญ่ที่มีกิ่งใบแผ่ขยายให้ความร่มเย็น
มีรากที่แข็งแรงมั่นคง ให้ความปลอดภัย
แต่จะมีประโยชน์อันใด
ถ้าสายตาของนกน้อยจับจ้องอยู่แต่ขอบฟ้า

ก่อนที่ผมจะทำเพลงนี้
ผมเขียนจดหมายขึ้นมาจริงๆเลย ฉบับนึง
เป็นจดหมายที่ต้นไม้เขียนถึงนกน้อย
แล้วก็เก็บไว้ เพื่อรอแปลงจดหมายนั้นเป็นเพลงอีกที

เมื่อได้มีโอกาสมาทำอัลบั้มที่3 กับสังกัดสหภาพดนตรี
ผมได้มีโอกาสร่วมงานกับครูสอนเขียนเพลงคนแรกของผม
พี่แว่น จักราวุธ แสวงผล ผู้มีผลงานเพลงอมตะมากมาย
เช่น เพื่อเธอตลอดไป ทางเดินแห่งรัก เจ้าช่อมาลี
เยอะมาก ลองไปกูเกิ้ลดูละกัน
ผมอยากรู้ว่า ถ้าพี่แว่นได้อ่านจดหมายของต้นไม้
พี่แว่นจะตีความออกมาเป็นเพลงอย่างไร

ผมส่งข้อความในจดหมายให้พี่แว่นในค่ำคืนหนึ่ง
พี่แว่นโทรกลับมาหาผมในเช้าวันรุ่งขึ้น และบอกว่า
“ปอย กูอ่านแล้วร้องไห้”
พี่แว่นหายไป3-4วัน เดโมเพลงจดหมายจากต้นไม้ก็ส่งมาหาผม
คุณเชื่อไหม ผมยังจำได้ ว่ามันเป็นกลางดึกคืนวันหนึ่ง
ที่ผมพึ่งกลับมาจากร้านเหล้า ถึงบ้านประมาณตี2ครึ่ง
ผมนั่งอยู่ในห้อง ฟังเดโมผ่านโทรศัพท์บีบี
เมื่อเพลงจบลง ผมร้องไห้ ร้องสะอึกสะอื้น
ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรอยู่เกือบ10นาที
มันตรงกับที่ผมวาดไว้ทุกอย่าง
เหมือนพี่แว่นหยิบทุกสิ่งที่อยู่ในใจของผมเอาไปใส่ในเพลง
ผมโทรหาพี่แว่นในเช้าวันต่อมา บอกแกว่า พี่ครับผมฟังแล้วร้องไห้
พี่แว่นบอกว่า กูแต่งจบ กูก็ร้อง 555555

เอาจริงๆเพลงนี้เป็นเพลงที่ไม่อยู่ในกระแสใดๆ
แต่มีหลายๆคนที่เดินมาบอกผม
เวลาพบเจอกันตามงานว่ารักเพลงนี้มากๆ
มันทำให้ผมรู้ว่า ผมไม่ใช่ต้นไม้เพียงต้นเดียว
ที่เคยมองนกน้อยบินจากไปหาขอบฟ้า
และทำให้ผมรู้ว่า ผมไม่ได้รักเพลงนี้อยู่คนเดียว
มันกลายเป็นเพลงในดวงใจของหลายๆคนไปแล้ว

และเมื่อปีที่แล้ว เพลงนี้ก็ถูกบรรจุอยู่ในคอนเสิร์ต15ปีของผม
นั่นคือครั้งแรกในชีวิตที่ผมเอาเพลงนี้มาร้องสดๆ
โดยไม่ใส่ใจเลย ว่าใครจะรู้จักเพลงนี้หรือไม่
รู้แค่ว่า มันคือเพลงที่ผมรัก ผูกพัน และอยากร้องให้ทุกคนฟัง
เสียงคนดูที่ร้องตามทำเอาผมผิดคาดไปพอสมควร
มันดังกว่าที่ผมคิดไว้มาก ดีใจครับ

เพลงนี้จะเป็นตัวแทนของคนที่รักจริง
แต่จำเป็นต้องเรียนรู้ว่า ความรักนั้นไม่ได้มีค่ากับทุกคน
เราเพียงต้องหาคนที่มองเห็นคุณค่าของเราให้เจอ
ส่วนคนที่ไม่เห็น เราต้องยอมปล่อยเขาไปโดยดี

อย่าฝืน อย่าโกรธ อย่าเกลียด แต่จงเข้าใจ
ว่าความรักของเราไม่ได้ชนะใจทุกคน
นกที่อยากบินไปสุดขอบฟ้าก็มี
นกที่พร้อมจะทำรังถาวร ก็มี
อย่าเอาความรักของเรา ไปให้คนที่ไม่รู้ค่า

แค่เราต้องหานกของเราให้เจอเท่านั้น
โชคดีนะต้นไม้ทุกต้น