เรื่องเศร้าไม่รู้จบ ตอน..ก่อนที่ฉันจะกลายเป็นคนอื่น
คุณเคยถูกนอกใจไหมครับ
แล้วคุณเองล่ะ เคยนอกใจใครไหม
คนสองคนเมื่ออยู่ด้วยกันไปถึงจุดหนึ่ง ความเสน่หาที่เคยมีจะค่อยๆจางไป หมอกจางๆที่เคยปกคลุมสายตาและหัวใจ จะค่อยๆเลือน เปิดเผยให้เห็นความจริงต้องเจอ จากที่เคยเห็นแต่ข้อดี เราจะเริ่มเห็นข้อเสีย และตัวตนที่แท้จริงของเขา วินาทีที่เขาโกรธที่สุด งี่เง่าที่สุด เสียใจที่สุด สิ้นหวังที่สุด ไร้เหตุผลที่สุด ตอนนั้นแหละ ที่จะเป็นบทพิสูจน์ ว่าเรารักเขาอย่างแท้จริง หรือแค่หลงเพียงชั่วคราว
นี่คือความยากของการมีคู่ ฝรั่งมีคำกล่าวไว้ว่า Relationship is constant hard work. การรักษาความสัมพันธ์คืองานที่หนักและต่อเนื่อง เราไม่ได้มีแค่ความสุขกับข้อดีของเขา แต่เราต้องอึดอัดกับข้อเสียของเขา และต้องปรับตัวให้เข้ากับสิ่งเหล่านั้น ถ้าปรับตัวไม่ได้ก็ต้องทนให้ได้
แต่ถ้าทนไม่ได้ ก็ต้องเลิก
จุดนี้แหละที่หลายๆคนไม่เลือกที่จะเลิก แต่เลือกที่จะมีคนอื่น เพื่อทดแทนสิ่งที่คนรักของเราไม่มี
การนอกใจคนที่เรารัก เป็นปัญหาอันดับต้นๆของการเลิกกัน
ความสัมพันธ์เป็นเรื่องซับซ้อน อาจมีเหตุผลมากมายที่ผูกคนสองคนไว้ด้วยกัน ไม่ใช่แค่ความรัก อาจเป็นเรื่องฐานะการเงิน เรื่องของสังคม เรื่องของความจำเป็นบางอย่าง เรื่องลูก หลายๆอย่างนี้สร้างใยผูกพันที่ทำให้เราเลิกกันยาก แต่สำหรับผม มันก็ไม่ควรถูกนำมาใช้เป็นเหตุผลในการนอกใจอยู่ดี
อย่าทำร้ายคนที่รักเรา เพียงเพราะเราไม่พอใจสิ่งที่เขาเป็น แล้วดึงอีกคนเข้ามา
เมื่อเดินมาจนสุดทาง ก็ควรต้องแยกย้ายกันไป
ให้เรื่องราวมันจบด้วยคนแค่สองคน
ก่อนที่ฉันจะกลายเป็นคนอื่น คือเพลงที่พูดเรื่องนี้
ขอให้จบลง และเลิกกันด้วยดี
ก่อนที่ทุกๆอย่างจะรุนแรง
ก่อนที่ความรู้สึกดีๆจะถูกทำลาย
ก่อนที่เราจะเกลียดกัน
จริงๆเพลงนี้ผมไม่ได้แต่งเอง เป็นเพลงที่อาจารย์ของผมแต่งไว้ พี่แว่นจักราวุธ แสวงผล
คนดีคนเดิมที่เขียนเพลงจดหมายจากต้นไม้
และจริงๆมันเป็นเพลงที่ตั้งใจจะเขียนส่งให้พลพลเป็นคนร้อง
แต่เกิดเหตุไม่พอเหมาะพอดีอะไรบางอย่าง ทำให้เพลงนี้ตกมาถึงมือผมอย่างไม่คาดฝัน
ผมฟังครั้งแรกจากคลิปเสียงที่พี่แว่นร้องเปล่าๆกับกีต้าร์ตัวหนึ่ง ผมชอบทันที
และเห็นภาพว่าควรจะทำดนตรีแบบไหน
ผมกับพี่แว่นช่วยกันเปลี่ยนคำร้องบางช่วง ให้ดูมืดลงจากเวอร์ชั่นพลพล
เพลงนี้มี2เวอร์ชั่น เวอร์ชั่นแรกเป็นกีต้าร์โปร่ง ที่ผมลองทำไปขายในงานแคท
เวอร์ชั่นที่2 คือเวอร์ชั่นสมบูรณ์ที่ลงไว้ในอัลบั้ม 4am เป็นเปียโนกับไวโอลิน
ผมชอบทั้งคู่ มันเศร้าไปคนละแบบ
จุดสำคัญที่สุดของเพลงนี้ อยู่ตรงท่อน Bridge ที่ร้องว่า
“ฉันขอเป็นคนที่จดจำเธอเอาไว้ ด้วยหัวใจ
ไม่มีภาพอื่น ไม่มีคนอื่น ไม่มีเวลาที่เลวร้าย”
เป็นการบอกว่า อย่าเอาภาพของบุคคลที่3เข้ามาปนเปื้อนความรักของเรา
ถ้ามันจะจบ ขอให้จบกันแค่คนสองคน
เป็นท่อนที่ผมรู้สึกเห็นด้วยอย่างมาก และร้องมันออกมาด้วยความรู้สึกส่วนลึก
ถ้าไปกันต่อไม่ได้จริงๆ ก็เลิกกันด้วยดีได้ไหม
มันอาจจะยาก ที่จะต้องฉีกเยื่อใยที่ผูกเราไว้ด้วยกัน
พันธะและภาระต่างๆที่มีร่วมกันมา สุดท้ายต้องตัดใจและตัดมันออก
และเลิกรากัน ในขณะที่ยังพูดคำว่ารักให้กันได้
ดีกว่าจะหนีปัญหา แล้วไปแก้ด้วยการหาคนอื่นมาแทน
มันยิ่งจะทำให้ทุกอย่างเลวร้ายลง
ก่อนที่ฉันจะเกลียดเธอ
